Als je met het vliegtuig gaat moet je overstappen in Blesti. Dan neem je een kleiner vliegtuig naar de grensplaats Ongini. Daar wacht een bus met 33 ramen op je. Je moet twee keer uitstappen voordat je in de hoofdstad Glod bent aangekomen. Ze willen je papieren controleren als je het buurland uitreist, en ze willen je welkom heten in Stradanië. Het is wel gek als je die wachtposten van Usturoj net gehad hebt, met strenge oer-ijzerengordijn gezichten in van die militaristische marskostuums. 

Het karakter van de Stradaan is veel losser en warmer. Zoals je bij aankomst in Hawaii een bloemenkrans omgehangen krijgt en meteen aan bekkendansen denken moet, zo onthalen de musici van Stradanië je met een omhelzing waardoor je merkt: “ik spreek niet meer, ik zing” of “ik treur niet meer over het verleden maar zie af van de toekomst”. 

Weemoed raakt verloren en vanzelf ontstaat er DANS.

Er wordt nog gezocht naar een medische verklaring, maar tot in de botcellen, de spiervezels en zenuweinden blijkt nieuwe flexibiliteit te ontstaan. 

Is het dan vreemd dat soms oudere vrouwen laag overvliegen?